Amır sözcüğü runik metinlerde “barış, huzur, sakinlik” anlamına gelir. Moğolca amu- “barış sevmek, sakin olmak” anlamındadır. Sıfat olarak amrak “sakin, barışsever” demektir.
Anadolu’da sözcüğün amrak > amrah şekline evrilip günümüzde erkek adı olan Emrah ve yine söz sonu /-k/ sesinin düşmesi ile amra >emre değişiminden Emre isminin oluştuğu söylenebilir. Aynı sözcüğe imren- eyleminde de rastlarız.
Moğolca ve Türkçede müşterek kullanılan bu sözcüğün; Clauson Moğolcadan Türkçeye geçtiğini söylerken, Doerfer ise Türkçeden Moğolcaya geçtiğini belirtir.
Türkologlar sözcüğün kökenini araştıradursun biz konuyu şöyle özetleyelim: Sözcük, aynı kökten türeyen Emre ve Emrah isimlerinde “barışsever” anlamıyla yaşamaktadır.
Emre deyince dimağlarda yer bulan Yûnus ile sonlandıralım:
“Dağ ne kadar yüksek ise yol onun üstünden aşar
Yûnus Emrem yolsuzlara yol gösterir ve hoş eder”
.
.
Daha fazla sözcüğün öyküsüne ulaşmak için TIKLAYINIZ.
Gözlük dergisinin sayılarına ulaşmak için TIKLAYINIZ.
Mobil uygulamamızı indirmek için TIKLAYINIZ.
