İnci sözcüğü ile tanışıklığımız oldukça eskiye dayanıyor. Çince chên-chu sözcüğü Eski Türkçe yénçü sözcüğüne evrilmiş, günümüzde ise inci sözcüğüne dönüşmüştür.
Sözcüğün yazılı kaynaklarımızda ilk kullanımına 735 yılı Orhun Yazıtları’nda rastlıyoruz.
Eski Türkçede asıl karşılığı ise; ‘monçuk ~ boncuk‘tur. Çincede ve Türkçede aynı anlama gelen bu iki sözcük günümüzde inci boncuk olarak birlikte bir ikileme oluşturuyor.
Divan edebiyatımızda inci anlamına gelen şu kelimeler de tercih edilmiştir: Arapça sedef, Farsça dürr.
Yağmur, gülşenimize sensiz, baldıran düştü,
Düşmanlık içimizde; dostluklar yaban düştü..
Yağmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin,
En son, avucumuzdan inci ve mercan düştü. (Nurullah Genç)
You are my favrite notification. - Yunus
