Eski Türkçe “kesmek” anlamına gelen biç- sözcüğünden türemiştir. Sözcüğün arkaik biçimi olan buçgak “kesim, kenar, uç, köşe, yer” demektir. Günümüzde ise bu anlamlarına ek olarak “bir ilçenin bölümü, küçük parçası” anlamına da gelir.
Divânü Lügat’it-Türk’te Kaşgarlı, bucak sözcüğünün anlamını şu şekilde vermiştir: Dünyanın dört bir yanı, dört yönden her biri; köşe ya da köşeye benzeyen şey.
Bucak sözcüğü günümüzde “köşe, en uç” anlamına gelen bazı sözcüklerle yan yana kullanılır:
Köşe bucak, uçsuz bucaksız, dip bucak, bucak bucak kaçmak gibi.
“Yarım” anlamına gelen buçuk sözcüğü de “kesilmiş parça” anlamında aynı kökten türemiştir.
Arif Nihat Asya bir eserinde şöyle der:
“Sizi bucak bucak arayan ölüm, nihayet izinizi bulup karşınıza dikildi mi?”
.
Daha fazla sözcüğün öyküsüne ulaşmak için TIKLAYINIZ.
Gözlük dergisinin tüm ulaşmak için TIKLAYINIZ.
Mobil uygulamamızı indirmek için TIKLAYINIZ.
