Eski Türkçe “evir-/evür-” eyleminden türetilen evren, “döngü, çark, kubbe, kâinat” anlamındadır. Evrim sözcüğü de aynı kökten türetilmiştir.
11. yüzyılda evren sözcüğünü inceleyelim :
Törütti bu evren tuçı evrilür
Bayat hükmi takdir bile tezginür (Kutadgu Bilig, 3194)
“Bu evreni yarattı durmadan döner / Allah’ın hükmü ve takdiri ile hareket eder”
Günümüzden bir alıntı ile tamamlayalım :
“Evren yalnızlıktan da küçükmüş.
Düşlermiş asıl sonsuz olan.”
Ahmet Telli / Çocuksun Sen
Daha fazla etimolojik çözümleme için TIKLAYINIZ.
You are my favrite notification. - Yunus
